W dniu 13 listopada 2020 r. wszedł w życie art. 10f Ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym.[1] Precyzuje on sposób opracowywania, przyjęcia oraz aktualizacji strategii rozwoju gminy. Dotychczasowe uchwały odnoszące się do powyższego zagadnienia były poczytywane jako przepisy o charakterze planistycznym. Jednak po wejściu w życie art. 10f u.s.g. sytuacja uległa zmianie bowiem poza określeniem szczegółowego trybu i harmonogramu opracowania projektu strategii gmin, organ stanowiący powinien również określić tryb konsultacji, o których mowa w art. 6 ust. 3 ustawy z dnia 6 grudnia 2006 r. o zasadach prowadzenia polityki rozwoju.[2]
Poprzez sformułowanie obowiązku przeprowadzenia konsultacji nie tylko z sąsiednimi gminami i ich związkami, lokalnymi partnerami społecznymi i gospodarczymi, ale również z mieszkańcami, ustawodawca zdecydował przypisać uchwałom podjętym w trybie art. 10f u.s.g. charakter aktu ogólnego i abstrakcyjnego. Na podstawie poglądów reprezentowanych przez przedstawicieli doktryny, stwierdzić należy, że generalny charakter mają te normy, które określają adresata poprzez wskazanie np. cech, nie zaś poprzez wymienienie go z imienia bądź nazwy.[3] Odnosząc się do analizowanej uchwały przyjąć należy, że określenie trybu konsultacji z mieszkańcami wypełnia znamiona ogólnego określenia adresata przepisów o charakterze miejscowym. O ile w przypadku określenia trybu i harmonogramu pracy nad projektem można przyjąć, że przepisy te skierowane są do konkretnych podmiotów (organów), o tyle kwestia sposobu przeprowadzania konsultacji dotyczy wszystkich członków wspólnoty samorządowej. Przedmiotowa uchwała powinna wprowadzać zasady przeprowadzenia szeregu konsultacji z mieszkańcami wyznaczając np. sposób zbierania opinii oraz czas trwania konsultacji. Wobec powyższego akt ten jest prawem powszechnie obowiązującym, ponieważ mieszkańcy będą mogli się wypowiedzieć na temat projektu strategii wyłącznie w trybie określonym niniejszą uchwałą.
Potwierdzeniem prawidłowości powyższego poglądu są obierane przez inne jednostki samorządu terytorialnego sposoby określenia momentu wejścia w życie uchwały w/w zakresie. Na uwagę zasługuje więc Uchwała nr XXV/160/2020 Rady Gminy Skarżysko Kościelne z dnia 6 listopada 2020 r. (Dz. U. Woj. Św. Poz. 3944), która w par. 4 określa, że uchwała wchodzi w życie po upływie 14 dni od ogłoszenia w Dzienniku Urzędowym Województwa Świętokrzyskiego. Na tożsamą interpretację wskazuje Uchwała nr XXVIII/208/2020 Zgromadzenia Górnośląsko-Zagłębiowskiej Metropolii z dnia 7 października 2020 r. (Dz. U. Woj. Śl. Poz. 7273), która co prawda została podjęta na innej podstawie prawnej, lecz ze względu na zbliżony zakres regulacji, w mojej opinii można zastosować analogię względem analizowanego rodzaju uchwały. Zgromadzenie GZM poza ustaleniem trybu i harmonogramu opracowania projektu strategii, określiło również tryb przeprowadzenia konsultacji z mieszkańcami. Mając więc na uwadze partycypacyjny charakter procesu tworzenia projektu, w par. 4 uchwały określono, że dniem jej wejścia w życie jest dzień 13 listopada 2020 r. po ogłoszeniu w Dzienniku Urzędowym Województwa Śląskiego. Podkreślić należy, że tekst uchwały GZM nie został zakwestionowany przez Nadzór Prawny Wojewody.
Podsumowując, uznać należy, że w związku z koniecznością ustalenia trybu przeprowadzania konsultacji z mieszkańcami uchwała organu stanowiącego gminy w przedmiocie opracowania, przyjęcia oraz aktualizacji planu strategii rozwoju gminy jest aktem o charakterze prawa miejscowego. Wobec powyższego przepisy te mogą wejść w życie najwcześniej po upływie 14 dni od ogłoszenia w dzienniku urzędowym.
apl.radc. Jakub Bryła
e-mail: jakub.bryla@pwkp.pl
[1] Ustawa z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym, tekst jedn. Dz. U. 2020 r. poz. 713, dalej: u.s.g.
[2] Ustawa z dnia 6 grudnia 2006 r. o zasadach prowadzenia polityki rozwoju, tekst jedn. Dz. U. 2019 r. poz. 129.
[3] B. Dolnicki [w:] M. Augustyniak, R. Cybulska, J. Glumińska-Pawlic, J. Jagoda, R. Marchaj, C. Martysz, A. Matan, T. Moll, A. Wierzbica, B. Dolnicki, Ustawa o samorządzie gminnym. Komentarz, wyd. II, Warszawa 2018, art. 40, art. 41.